Wierni mogą skorzystać ze spowiedzi pół godziny przed każdą Mszą Świętą oraz w trakcie Mszy Świętej
Grzech jest przede wszystkim obrazą Boga, zerwaniem jedności z Nim. Narusza on równocześnie komunię z Kościołem. Dlatego też nawrócenie przynosi przebaczenie Boga i pojednanie z Kościołem, co wyraża i urzeczywistnia w sposób liturgiczny sakrament pokuty i pojednania (KKK 1440).
Aby dobrze, ważnie i owocnie przeżyć sakrament spowiedzi należy spełnić 5 warunków:
1. Rachunek sumienia. Należy przypomnieć sobie wszystkie grzechy od ostatniej ważnej spowiedzi. Możemy skorzystać z dostępnych wzorów rachunku sumienia, pamiętając o tym, aby korzystać z rachunków dostosowanych do naszego wieku i stanu (np. dla dzieci, młodzieży, małżonków). Rachunek sumienia jest formą modlitwy, chodzi tu o naszą relację z Bogiem.
2. Żal za grzechy. Polega on na uznaniu, że to, co zrobiłem, było złe. Jest to ból duszy z powodu popełnienia tego zła. Żal za grzechy jest warunkiem KONIECZNYM dla ważnej spowiedzi. Człowiek, który nie żałuje, nie może otrzymać rozgrzeszenia! Żal może być niedoskonały – ze strachu lub odczucia brzydoty grzechu oraz doskonały – z miłości do Boga, którego obraziłem. W zagrożeniu życia, gdy nie ma kapłana i nie mogę się wyspowiadać, powinienem wzbudzić w sobie żal doskonały.
3. Mocne postanowienie poprawy. Muszę podjąć decyzję, że będę się starał unikać danego grzechu, czy też okoliczności, które do niego doprowadziły. Nie chodzi tu o przysięganie, bo póki żyjemy pokusy i upadki będą. Chodzi o to, żeby nie zakładać i przede wszystkim nie planować, że popełnię grzech. Jeżeli nie postanawiam poprawy, to znaczy akceptuję i chcę popełniać dany grzech, wówczas nie ma prawdziwego nawrócenia i ważnej spowiedzi.
4. Szczera spowiedź. Na początku warto opisać swoją sytuację życiową: ile mam lat, kim jestem (mężem, żoną, ojcem, matką, studentem itp.), to pomoże spowiednikowi. Dalej, należy powiedzieć kiedy była ostatnia spowiedź. Jeśli tak się zdarzyło, powinienem wyznać jakiego grzechu zapomniałem lub zataiłam na ostatniej spowiedzi (zatajenie grzechu ciężkiego czyni poprzednią spowiedź nieważną! W takiej sytuacji należy jeszcze raz wyznać grzechy również te z poprzedniej spowiedzi). Swoje grzechy należy wyznać szczerze i konkretnie. W przypadku grzechów ciężkich należy wymienić też ilość (Jeżeli nie jestem w stanie podać konkretną ilość, to w przybliżeniu – popełnienie nawet tego samego grzechu, ale więcej razy oznacza, że popełniłem kilka grzechów ciężkich a nie jeden) i okoliczności, które wpływają na wagę grzechu (jest różnica czy np. opuściłem Mszę z lenistwa czy z powodu choroby). Kończymy zdaniem: „więcej grzechów nie pamiętam, za wszystkie bardzo żałuję i postanawiam poprawę” – dla spowiednika jest to znak zakończenia wyznania grzechów, a dla penitenta oznacza objęcie żalem wszystkich grzechów.
5. Zadośćuczynienie. Należy możliwe jak najszybciej wypełnić zadaną pokutę. Odkładanie pokuty w czasie może skutkować jej zaniedbaniem, a przecież przez spowiedź pragniemy wrócić do wierności Bogu. Nie należy oceniać pokuty czy jest za lekka, czy za ciężka – chodzi o wierność Bogu. Grzech jest nieposłuszeństwem Bogu więc pokuta polega na posłuszeństwie. Jeśli jest niemożliwa do wypełnienia (np. słaby wzrok, nieznajomość danej modlitwy) należy o tym powiedzieć spowiednikowi. Powinienem też w miarę możliwości naprawić szkodę uczynioną bliźniemu (np. odwołać oszczerstwo, oddać, co ukradłem – jeżeli zatrzymuję rzecz ukradzioną to znaczy, że nadal ją kradnę!, spowiedź nie sprawia, że staję się właścicielem danego przedmiotu). Jeżeli bezpośrednie naprawienie szkody jest niemożliwe, powinienem wynagrodzić popełnione zło w inny sposób.
